నన్ను కోల్పోయాను

మనసు ఏం పలుకుతుందా అని చూస్తున్నారా..? నా మనసు ఎన్నెన్నో చెబుతుందండీ. అవన్నీ ఎవరితో చెప్పాలా అని చూస్తుంటే ఇదిగో ఇలా బ్లాగ్లోకం, బ్లాగాడు వారు కనిపించారు. మన మనసుల్లో ఎలాంటి తింగరి ఆలోచనలు వచ్చినా అవి చదవాల్సిన "బాధ్యత" (ఖర్మ అనుకోండి) మన బ్లాగ్మిత్రులకు ఎల్లప్పుడూ ఉంటుంది..ఉండాలి. ఏమంటారు..? ఇంతకీ చెప్పాలనుకున్నది చెప్పకుండా ఊరికే ఈ ఉపోద్ఘాతం ఎంటా అని చూస్తున్నారా? వస్తున్నా వస్తున్నా.. అక్కడికే వస్తున్నా. ఎప్పుడూ ఖాళీ గా ఉండని మన చిన్న మెదడు కి అప్పుడప్పుడూ సుతి మెత్తని ఆలోచనల చిరుగాలి తాకిడి, విరజాజుల సువాసనల్ని అందించి భావుకత్వాన్ని నిద్ర లేపుతుంది. మరి అలాంటప్పుడు మన మనసుల్లో నుండి బైటికి వచ్చే చిలిపి ఆలోచనలకి అక్షర రూపం కల్పించి, భద్రపరిచి, మిగిలిన వారి మెదడుల్ని కూడా భుజించెయ్యాలని ఎవరికి ఉండదండీ..? అదే కోవలో నేనూనూ..!!
రెండు మూడేళ్ల క్రితం ఇలాంటి ఆలోచనలు చాలానే వచ్చేవండీ.. మరి ఐటి ఉద్యోగమంటే మాటలా..? మన ఆలోచనల్ని అలవాట్లని ఇట్టే మర్చెయ్యదూ..!! అలా మారిన బాధనంతా మూట గట్టుకుని దానికి ఇలా ఒక రూపాన్ని ఇచ్చానండీ..

నన్ను నేను ఎక్కడో పోగొట్టుకున్నాను..
నాకు తెలిసిన "నేను" కాదు; ఇప్పుడున్న నేను..
ఏమయ్యాను..?
ఇష్టం లేని మార్గం లో.. ఎక్కడో..ఎక్కడో.. ఆగిపోయాను.

"నన్ను" కోల్పోయి నెను పరిగెడుతూనే ఉన్నాను; ఆగకుండా...!
ఎన్నిటినో తడుముతున్నాను; యాంత్రికంగా..!
ఎక్కడ పోగొట్టుకున్నానో తిరిగి చూసే సమయం లేదు,
వెనుక వాడు ముందుకెళ్లిపోయే (పె..ద్ద) ప్రమాదం ఉంది...(!?)
నిలబడి నీళ్లు తాగలేకపోతున్నాను..
అందుకే,
పాలే తాగడం నేర్చుకున్నాను... పరిగెడుతూ.
"అదేంటి అలా పరిగెడుతున్నావు? నాతో పాటే నువ్వు"
అని "నేను" ఎంత చెబుతున్నా వినట్లేదు నేను;
అంత తీరిక లేదు మరి.
ఎక్కడో ఆవేశపు తొందరలో.. అనాలోచితపు దొంతర్లలో.. ఎక్కడో పోగొట్టుకున్నాను.
పరిగెడుతూ చాలానే పారేసుకున్నాను..
"నా" తో మొదలుకొని.. విలువల వస్త్రాల వరకూ..
అలా నగ్నంగా పరిగెడుతూనే ఉన్నాను;
కీర్తి ప్రతిష్ఠల కవచం ఉందన్న భ్రమలో.
మధ్యలో రుధిరపు తూరుపు పలకరిస్తున్నా పట్టించుకోలేదు.
సంగీతపు మధుఝరిలో ఓలలాడించాలని ప్రయత్నించిన శాకుంతలాలని ఛీ పొమ్మన్నాను.
అమాయకపు విరజాజి పై ఆకర్షితమవుతున్న మనసుని గొంతు నులిమి చంపేశాను.
గుక్కెడు నీటి కోసం అలమటిస్తున్న ముసలవ్వని, చూడనట్లే నటించాను.
ఎప్పుడూ నా ముందే పరిగెట్టే సెకన్ల ముల్లుని దాటడం కోసం,
ఎన్నో వదిలేశాను..ఎన్నో మర్చి పోయాను..
మరెన్నో పోగొట్టుకున్నాను.
తెలియడం లేదు..
స్పందించే హృదయాన్ని పోగొట్టుకున్నానో..
హృదయ స్పందననే పోగొట్టుకున్నానో..
మళ్లీ వెనక్కి వెళ్లాలనిపిస్తోంది.
"నా" తో పాటు సాగడానికి...

నా బాధ మీకు అర్ధం అయ్యే ఉంటుందని అనుకుంటున్నాను. కొత్తగా ఈ బ్లాగ్లోకం లోకి ప్రవేశించిన నాకు మీ విలువైన సలహాలని అందిస్తారని ఆశిస్తున్నాను.కోట్లాది ధన్యవాదాలతో..
అపర్ణ.