ఆదివారం అగచాట్లు

ఆదివారం.. ఉదయాన్నే 11 గంటలకి ఆవులిస్తూ, మెల్లిగా దుప్పటి పక్కకి జరిపి, నిద్రమొహంతోనే ఈనాడు/సాక్షి/ఆంధ్రజ్యోతి ఆదివారం అనుబంధం చదవడం, ఆ తర్వాత చిన్నగా కాలకృత్యాలు ముగించి కడుపులో కాస్త పడేయడం.. అద్భుతమైన అనుభూతులు కదా.. ఏంటి, ప్రతి ఆదివారం జరిగే సంగతినే గొప్పగా చెబుతున్నానా.? మరద్దే, అక్కడే ఆదివారం అనుబంధంలో కాలేశారు. ఆదివారం అర్థరాత్రి 7 గంటలకల్లా నిద్రలేచి (వంట చెయ్యాలంటే ఇంకో గంట ముందు), అన్ని పనులూ అర్థ..గంటలో ముగించుకుని దేశాన్ని ఏలే అభినవ యువనేత లాగా, రాణీ రుద్రమదేవి లాగా, ఝాన్సీ లక్ష్మి బాయి లాగా కదనరంగంలోకి దూకుతున్నట్లుగా, నడుస్తున్నట్లుగా పరిగెడుతూ మొత్తానికి ఆటో స్టాండ్‌కి వెళ్లడం. ఇది కల కాదు. ప్రతి ఆదివారం జరిగే తంతే..

అంత బిల్డప్ ఇచ్చి ఎక్కడికా వెళ్లేది అనే కదూ చూస్తున్నారు. ఒక్కసారి సంతూర్ యాడ్ గుర్తు తెచ్చుకోండి. "కాలేజా.. నేనా.. మామ్మీ" ఇక్కడేమో కాస్త రివర్స్. మేమంతా వెళ్లేది కాలేజికే (అంటే మేమందరం మమ్మీలని కాదు..). ఆ కథా కమామీషు అంతా చెప్పాలంటే ముందు ఆటో ఎక్కలి కదా. ఆటో స్టాండ్‌కి కాస్త పెద్దదైన పురుగొచ్చినా (పిల్ల మనిషి అనేసుకుంటాడు ఆటోవాడు) సరే, కనీసం ఎటెళ్లాలి అన్న సింగిల్ ప్రశ్న కూడా అడక్కుండా ఆటోలోకి తొక్కేసి లాక్కెళ్లిపోయే రకాలు మా హైదరాబాదు ఆటోవాలాలు. నిజమే మరి, మనుషుల్ని పురుగుల్లానే తొక్కేస్తారు ఆటోలో. ఒరేయ్ బాబూ నే వెళ్లాల్సింది అటు కాదురా అన్నా వినిపించుకోడు. మీరు భయపడకండి మేడం, మిమ్మల్ని సేఫ్‌గా XYZ (ఏరియా పేరు) దగ్గర దించేస్తాను అన్నట్లుగా అభయహస్తం ఒకటి. ఎలాఓకలా మనది కాని ఆ నిమిత్తమాత్రపు ఆటోని వదులుకుని మన గమ్యం దగ్గర చేర్చే ఆటోని వెతికి పట్టుకుని అందులో ఎక్కి ఊపిరి పీల్చుకునే లోపు, ధడేల్.. ధిడేల్.. ధన్.. ధన్ అంటూ సంగీత వాయిద్యాల కఠోర హోరు వినిపిస్తూ ఉంటుంది. అదేంటో అర్థమయ్యేలోపు చెవులకి సగం చిల్లులు పడిపోయి ఉంటాయి కనిపించకుండా.. :(

"భయ్యా.. థోడా వాల్యూం కం కర్ సక్తే క్యా?" మ్యావ్ అన్న సౌండు కూడా వినిపించనంత చిన్నగా అరిచే పిల్లిలా నేను. "నై హోతా" ఇంకోసారి మాట్లాడావో ఈ ఏరియాలో నీకింకో ఆటో దొరక్కుండా చేస్తా అన్న మెసేజ్‌ని చూపుల్తోనే చెబుతూ ఇంకాస్త సౌండ్ పెంచే అతను (అదేనండీ ప్రపంచంలోని రోడ్లన్నీ అతని పేరు మీదే ఉండి, ఏదో ఉదాత్తంగా మన మొహాలకి ధారాదత్తం చేసే ఆటో డ్రైవరు/ఓనరు). మొత్తానికి జాగ్రత్తగా ఏ సైడ్ కి తీస్కెళ్లి సరదాగా దేనికి పెడతాడో తెలీకుండా జాలీగా నడిపేస్తూ గమ్యం చేర్పించే సరికి మనకి తలనొప్పి వస్తుంది. హమ్మయ్య అనుకునేలోపు ఇంకో తలనొప్పి ఎదురవుతుంది. ఎవరంటే ఏం చెప్పను? అజయ్ కి ఆర్య లాంటి ఫ్రెండు లేకపోతే ఆర్య2 సినిమా వచ్చేదే కాదు. నాకు ప్రవీణ లాంటి నేస్తం లేకపోతే ఈ టపా పుట్టేదే కాదు. మీకు అర్థం అయిందనుకుంటాను! అయినా సరే నేననుకున్న నాలుగు ముక్కలు చెప్పి కానీ వదలను మిమ్మల్ని.

ఈ అమ్మాయి గురించి చెప్పాలంటే మనం కాస్త ఫ్లాష్ బ్యాక్ లోకి వెళ్లాలి. అంటే మరీ శ్రీకృష్ణ దేవరాయల కాలానికి కాదు కానీ ఒక 3 సంవత్సరాలు వెనక్కన్నమాట. పొరపాటున, నా అదృష్టం బాలేక, ఒకరోజు ఈ అమ్మాయికి ఒక పెన్ను ఇచ్చా. పెన్ను దానం కూడా ఒకానొక సమయంలో శాపం అయి కుర్చుంటుందని నాకు ఆ తర్వాతే తెలిసింది. అప్పటి నుండి ఆ తర్వాత ఒక సంవత్సరం వరకూ అదే