అనగనగా ఒక ప్రయాణం

జీవితమంటే ఒక ప్రయాణమట. మజిలీ మజిలీ కి కలిసేవారెందరో, విడిపోయే వారెందరో.. తియ్యని అనుభవాల్ని పంచే ప్రయాణం ఒకటైతే, చేదు ఙ్ఞాపకాల్ని మిగిల్చే ప్రయాణం మరొకటి. అసలే భావాన్నీ నిద్ర లేపకుండా తాను నిద్రపోయే ప్రయాణం ఒకటైతే, ఆలోచనల్ని రేకెత్తించే ప్రయాణం మరొకటి. కానీ, మొన్న వారాంతం నేను చేసిన ప్రయాణం మాత్రం నాకు నాలుగు ప్రశ్నల్ని మిగిల్చి వెళ్లిపోయింది.

ఆ ప్రయాణం కథా కమామీషు ఏంటంటే, నేను మావారు హైదరాబాదుకు 100 కిలోమీటర్లలో ఉన్న ఒక ఊరికి వెళ్లాల్సొచ్చింది. అబ్బా, దొరక్క దొరక అయిదు రోజులకోసారి వచ్చే శెలవల్ని ఇలా వృధా చెయ్యాలా అని ఓ ఇరవై ఐదు సార్లు అనుకుంటూ......... వెళ్లడం అయింది. తిరిగి ప్రయాణమవడం కూడా అయింది. ఆదివారం సాయంత్రం కారణంగా అసలు బస్సుల్లో సీట్లు దొరకట్లేదు. అలా బస్ స్టాండ్ లో నిలబడి.. నిలబడి.. ఓ నాలుగైదు బసుల్ని వదిలేసి, ఇక తప్పదని ఒక బస్సు ఎక్కేసాం. అదృష్టం ఈ బస్సు అంత రద్దీగా లేదు.. నిజ్జంగా, నించోడానికి స్థలం ఉంది :).

ఇక చేసేది లేక, మధ్యలో ఎవరైనా దిగాపోతారా, సీట్ దొరక్క పోతుందా అన్న దూ..రాశతో అలాగే బస్సులో ఉండిపోయాం. డ్రైవర్ వెనగ్గా మా ఆయన, ఆయనకి వెనగ్గా మరియు బస్సులో మిగిలి పెజానీకానికంతటికీ ముందుగా నేను నుంచున్నాం. ఎవరి హడావిడిలో వాళ్లు. ఒక పెద్దాయన పుస్తకంలో దించిన తల ఎత్తడం లేదు. ఒక కొత్తగా పెళ్లైన జంట వేరే ప్రపంచాన్ని పట్టించుకోడం లేదు. ఒక ఫోను ప్రియుడు ప్రపంచానికంతటికీ వినిపించేలా, ఫోను అవసరం లేదు అనిపించేలా అవతల వ్యక్తికి విషయాన్ని అందిస్తున్నాడు. కండక్టరు టికెట్లు కొట్టడం మొదలెట్టాడు. బస్సు ఇలా స్టార్ట్ అయిందో లేదో అలా ఎవరో ఇద్దరు ఆపించి ఎక్కి, సీట్లు ఉన్నాయా అని కండక్టర్ ని అడిగారు. కండక్టరు సమాధానం చెప్పకముందే నిలబడి ఉన్న మా పరిస్థితిని చూసి అర్థం చేసుకుని, మేము బ్యానట్(గేర్ ఉంటుంది కదా.. అక్కడ) మీద కుర్చుంటాం అనడంతో కండక్టరు "లేదు లేదు. బ్యానట్ మీద కూర్చోవద్దు అని అక్కడ రాసుంది కదా, అయినా ఎలా అడుగుతున్నారు?" అన్నాడు.

"అలా ఎలా కుదురుతుంది? నేనిప్పుడు అర్జెంట్ గా హైదరాబాదు వెళ్లాలి. నాకు సీట్లు లేవు,అందుకే నేను అక్కడే కుర్చుంటా" అన్నాడు ఆ ఇద్దర్లో ఒకడు కాస్త గొడవ ధోరణిలో.
"ఇది లగ్షరీ బస్సు బాబూ. అక్కడ కుర్చోనివ్వరు" అని కండక్టరు తన సమాధానం పూర్తి చెయ్యకముందే, "నాకు తెలుసు ఇది లగ్షరీ బస్సే అని. నీ పేరు ఏంటి చెప్పు. నీ వివరాలు ఏంటి? ఇది ఏ డిపో బస్సు?" అంటూ గట్టి గట్టిగా అరుస్తుంటే అర్థం అయింది, ఆ హేరోలు ఇద్దరూ పీపాలకి పీపాలు కడుపులో పోసి వచ్చారని. ఇక ఓపికలేక కండక్టర్ "బ్యానట్ కీ నాకూ సంబంధం లేదు. అది డ్రైవర్ సొత్తు, ఆయన్నే అడుగు అని వదిలించుకున్నాడు" "ఆపు, బస్సు ఆపు ఇక్కడే" అని డ్రైవర్‌ని బెదిరించి ఆయన వివరాలు కూడా అడుగుతున్నాడు. డ్రైవర్ కి విసుగొచ్చి "అసలొస్తావా రావా నువ్వు? ఏంటి ఈ గోల" అంటూ మళ్లీ స్టార్ట్ చేసాడు బండిని. వాడు మళ్లీ ఆపించడం.. ఇలా ఓ మూడు నాలుగు సార్లు జరిగాక ఇక డ్రైవర్ తన మాట వినకపోవడంతో కండక్టర్ వైపు తిరిగి "నన్ను ఎక్కడి వరకూ తీసుకెళ్తారో తీసుకెళ్లండి, నేను టికెట్ తీసుకోను" అనేసరికి, ఎక్కడో మేరుపర్వతం కండక్టర్ గారి గుండెల్లో బద్దలయ్యింది. ఓ ఆంధ్రప్రదేష్ రాష్ట్ర రవాణా సంస్థ షట్‌చక్ర వాహన చోదకుడా, చైతన్య రథ సారధీ కాస్త ఆపవయ్యా అన్నట్లు హావభావాలు పెట్టి, "ఆపవయ్యా పక్కకి" అన్నాడు.

ఇక సినిమా మొదలు.

"మీ ఇద్దరి వివరాలు చెప్పండి. మీరు రెగ్యులరా? ముందు మీకు కొన్ని పుస్తకాలు ఇస్తారు, వాటిని చదువుకుని డ్యూటీకి రండి" ఇలా ఏదేదో అరుస్తున్నాడు. కాసిన్ని అచ్చ తెలుగు పచ్చి బూతులు కూడా విసిరాడు (నేను వినకూడనివి వాడకూడనివి :(). ఎవరి గోలలో వాళ్లున్న ప్రయాణీకులు మధ్యమధ్యలో అరుస్తున్నారు , ఏంటి గోల వాళ్లని బయటికి తోసేసి బండి స్టార్ట్ చెయ్యండి అని. అయినా ఇలాంటి చిన్న చిన్న గొడవలు బస్సుల్లో మామూలే అని నా పాటికి నేను మాంచిగా ముదిరాక, చక్కగా మాడగొట్టిన మొక్కజొన్న కంకిని తింటూ నుంచున్నా..

"సరే బ్యానట్ మీద కూర్చోవద్దు, అది రూల్. మరి సీట్లు అయిపోయాక కూడా నువ్వు టికెట్లు ఎందుకిస్తున్నావు?" అని తాగుబోతు లాజిక్ ఒకటి తీశాడు కండక్టర్‌ని ఉద్ధేశిస్తూ. "నిజమే కదా" అని కాసేపు అనిపించినా మళ్లీ బస్సు ఫుల్లుగా ఉన్నా కూడా ఎక్కడం మనకి అవసరం, కాబట్టి ఎక్కాం. అంటే అందులో ప్రయాణీకుల అవసరం కూడా ఉంది, కండక్టర్ తప్పెందుకవుతుంది..

ఉన్నట్టుండి ఆ తాగుబోతు లెజెండ్‌కి మా ఆయన దొరికాడు. "మీరే చెప్పండి. మీరు డబ్బులు కట్టారు కానీ నుంచుని ఉన్నారు. ఈ లెక్క పైకి వెళ్లదు, ఇదంతా కండక్టరు దొబ్బేస్తాడు. నష్టపోయేది మీరే" అని ఏదో క్లాస్ పీకుతున్నాడు. మా ఆయనకి చిరాకొచ్చి "ఇప్పటికే చాలా లేట్ అయింది. మీరు బస్సులో వస్తే స్టార్ట్ చేయిద్దాం. లేకపోతే దిగిపోండి, మా టైం వేస్ట్ చెయ్యొద్దు" అని కాస్త గట్టిగానే అరిచాడు. ఇంకా ఏదేదో వాగుతూ పెద్దగొడవే చేశాడు డ్రైవర్‌తో కండక్టర్‌తో ఆ తాగుబోతు మహానుభావుడు. ఉన్నట్టుండి బ్యానట్ మీద కూర్చుని షూ లేస్ విప్పుతూ "నాకు తెలుసు మీరు నా మాట వినరు. మీ సంగతి ఎలా తేల్చాలో నాకు తెలుసు" అంటూ షూ తీసి ఒక్క ఉదుటున డ్రైవర్ చెంప మీద కొట్టాడు వాడి షూతో.. అప్పుడు అర్థం అయింది వీడు మామూలుగా గొడవ పెట్టే రకం కాదు పెద్ద వెధవలా ఉన్నాడు అని. కోపమొచ్చి డ్రైవర్ సీట్లోంచి లేచి గొడవకొచ్చాడు. మా ఆయన ఇంకా ఓ నలుగురు వాడితో గొడవ పడుతూ ఉన్నారు. వాడేమో "మీకు దండం పెడతాను. మీరంతా దేవుళ్లు. నేను మిమ్మల్ని ఏమీ అనట్లేదు, ఈ డ్రైవరు కండక్టరే @$^%$^%**$%$%$" అంటూ ఏదేదో వాగుతూ ఉన్నాడు. నాకేమో పిచ్చి కోపం వచ్చేస్తుంది. బస్సులో ఉన్న నలుగురైదుగురు ఆడాళ్లలో, యంగ్ యూత్ డైనమిక్ నేనే..;) ఎంతకోపమొచ్చిందంటే వాడిని అలా బయటికి నెట్టేయ్యాలన్నంత. కానీ మన పర్సనాలిటీ చూసి వాడు "చిన్న పిల్లలు కూడా చెబుతారా" అని ఒక్క మాటన్నా చాలు, మా ఆయన నన్ను అక్కడికక్కడే చితక్కొట్టేసి డైరెక్ట్‌గా ఆంబులెన్స్‌లో ఇంటికి తీస్కెళ్లిపోగలడు అని నోరు మూసుకుని నుంచున్నా.. మిగిలిన జనాలేమో ఏదో సినిమా చూస్తున్నట్లు చూస్తూ ఉన్నారు, వాడికి నాలుగు తగిలించకుండా. అందుకే, మన APSRTC వాడి ఋణం కాస్తైనా తీర్చుకోవాలని నా వెనకాల ఓ నలుగుర్ని "ఏంటలా చూస్తారు? వెళ్లి నాలుగు పీకి కిందకి నెట్టెయ్యండి వాడిని " అని అరుంధతిలో జేజెమ్మ స్టైలో అందామనుకుని మామూలుగా చెప్పి ఎంకరేజ్ చేశాను. అంతే.. ఓ పది మంది ముందుకెళ్లి కొట్టారు వాడిని. ఏంటో.. అసలు జనాలు ఇలా ఎందుకు తప్ప తాగుతారో.. తాగినా నోర్మూసుకుని ఇంట్లో కూర్చోవచ్చు కదా.. ఇలా రోడ్లమీద పడి జనాల్ని ఎందుకు హింసించడం..???

అక్కడే ఇంకో సన్నివేశం కూడా.. అలా గొడవ జరుగుతూ ఉంటే ఒకతను తొంగి తొంగి చూస్తూ ఉన్నడు, నా ముందు నుంచుని. ఆ పక్క సీట్లోనే అతని అమ్మ ఉంది. ఒక 60 సంవత్సరాలు ఉంటాయేమో, ఊరికే నిలబడడం కొడుకుని తట్టి పిలవడం "కొడకా నువ్వు అటు పోకు" అని చెప్పడం. ఇలా ఓ పది సార్లు చేసుంటుంది. నిజానికి అతను కనీసం ఒక్క మాట కూడ మాట్లాడలేదు. అతనేమన్నా నూనూగు మీసాల నూత్న ప్రాయమా అంటే ఒక 35 సంవత్సరాలుంటాయి. పోనీ నిజం సినిమా మొదటి సగం మహేష్ బాబులాగా మిల్కీ బోయ్ యా అంటే అలాకూడా కాదు, చూడ్డానికి రఫ్‌గానే కనిపించాడు. ఎంతైనా తల్లి హృదయం అంటారా????

నిజమే, కన్నతల్లి హృదయం అంతే.. కొడుక్కి ఏం జరిగినా తల్లడిల్లిపోతుంది.. ఆవిడ అతడికి మాత్రమే కన్నతల్లి; ఒప్పుకుంటాను.. కానీ, కనీసం ఆ డ్రైవర్‌ని కొడుకులా కాకపోయినా ఒక మనిషిగా కూడా చూడలేకపోయిందా? డ్రైవర్ షూతో దెబ్బలు తిన్నది ఒక్కసారి కాదు, చాలా సార్లే, గట్టిగానే... తలుచుకుంటే డిపోలో అప్పజెప్పడమో, స్టేషన్‌లో అప్పజెప్పడమో చెయ్యొచ్చు. ఇద్దరు కలిసి తిరిగి తన్నొచ్చు కూడా..మరి తాగుబోతు వెధవతో గొడవెందుకు అనుకున్నారో, అనవసరంగా టైం వేస్ట్ అనుకున్నారో తెలీదు కానీ, డ్రైవర్, కండక్టర్ చాలా సహనంతో ఉన్నారు...తప్పు తమవైపు ఉన్నా ఒప్పుకోకుండా చుట్టూ మనుషుల్ని హింసించే వాళ్లు కోకొల్లలు. అలాంటి వారికి సహాయం సంగతి పక్కన పెడితే, తిరిగి నాలుగు తన్నాలనిపిస్తుంది. కానీ, కనీసం ఇలాంటి తోటి మనిషికి అవసరం అయినప్పుడు కూడా సహాయం చెయ్యకపోతే ఇంక మనం మనుషులుగా పుట్టి అర్థం ఏముంది? అసలిదంతా కాదు. ఆ డ్రైవర్ స్థానంలో తన కొడుకే ఉండి, వేరే ఎవరూ అతనికి సహాయం చెయ్యడానికి రాకపోతే..??????

కొసమెరుపు:
ఆ విధంగా అందరూ కలిసి వాడిని కొట్టి బస్సులోంచి తోసేసాక, మన డ్రైవర్ ఎక్కడ ఆ గొడవే మనసులో పెట్టుకుని ఏం చేస్తాడో పాపం అని తెగ టెన్షన్ పడిపోయాం నేను మా ఆయన. కానీ చాలా నెమ్మదిగా(ఆర్.టి.సి. స్పీడ్ గురించి ఎవరో మాట్లాడుతున్నారక్కడ) మంచిగా డ్రైవ్ చేస్తూ గమ్యం చేర్చాడు. కానీ పాపం చాలా బాధగా అనిపించింది ఆ డ్రైవర్‌ని చూస్తే.. అసలెటువంటి సంబంధం లేని ఎవడో వ్యక్తి చేత అలా చెప్పు దెబ్బలు తినాల్సి వచ్చింది, అతని తప్పేమీ లేకుండానే. పాపం ఆ ఉద్యోగాలే అంతేమో..